58 Malvecino naar Quarto

Rustig binnenland

Op onze rustdag hebben we nu eens een keer echt niets gedaan: we waren moe van 5 dagen achter elkaar wandelen.

Dus alleen wat gelezen, even door het stadje gelopen, geslapen en daarna een pizza gegeten bij een alternatieve pizzeria die net open was. Wél echte Italiaanse pizza’s. Lieve jongens, maar of ze het gaan redden?

Op woensdag bij prachtig weer de stad uit, eerst even langs de grote weg maar dan een zijpad op. Langs wat huizen met blaffende honden, dan een veldweg op. We lopen door grazige wijde dalen, rustig, heel veel vogels en mooie uitzichten. Hier en daar is een boer aan het werk. Na een tijd komen we langs San Desiderio waar een pijl naar het centrum wijst, helaas, geen winkel of bar te bekennen. Dan maar zonder koffie.

Na tien km moeten we of de geplande weg nemen, of een kortere die binnendoor gaat. Die nemen we en zo blijven we op een veldweg. Nu lopen we over de kam, niet meer door het dal. We lunchen met uitzicht op een wijnberg en een wijnstadje. De allereerst orchideen op een helling: purperorchis, heel groot. Dan loopt het pad voor het eerst over een boerenerf. Twee honden lopen op ons af, maar ze doen niks. Voor de verandering niet aan het blaffen. Na een dwarsweg gaat de kam-weg door een bos. Er is nog best veel bebouwing, het wordt niet erg stil. In het dorp Migliandolo heeft een kasteel gestaan, maar waarschijnlijk een kleintje. Ik stel me een ridder voor die nooit veel geworden is en dan moet uitleggen waar zijn dorp ligt: nee, niet aan de Tanaro, daarachter.

We beginnen het dal van de Tanaro te zien. Nu is de keus: óf een niet echt gemarkeerde helling af en onder de snelweg door, óf omlopen en een stuk langs een grote secundaire weg. Er komt net een vader met zijn zoontje van school. Ik wijs en vraag of je hier naar beneden ook in Quarto kunt komen. Hij kijkt of hij het in Keulen hoort donderen maar zegt: ja, daarginds ligt de weg, als je daarheen loopt dan kun je in Quarto komen. Langs een steile wijnhelling naar beneden, even een weiland door en via een boomgaard naar een landweg. Mooi gedaan. In Quarto de hoogste tijd voor een ijsje, het is warm. Frank haalt het bij de Cantina Sociale, een soort buurthuis? We zien ze wel meer, hebben het idee dat de mensen die daar zitten geen werk hebben.

Naar de B&B is het nog een stukje. Een beetje rommelig gebouw, een Italiaan die uit Engeland met vrouw en jong zoontje weer terug is gekomen. Vrouw geeft Engelse les in Asti. Hij raadt ons een klein restaurantje aan in het dorp, lijkt van buiten een cafetaria. Daar worden de alleenstaande mannen ook van een maaltijd voorzien, met wat psychologische en moederlijke hulp: “Walter, mangia le patate”. Heerlijk eten, kost bijna niks. Door het donker terug naar onze B&B, de drukke weg stoort onze nachtrust een beetje.

22 km vooral kleine wegen