Kleine hotels en B&Bs

Wandelen met een tent is leuk als je die nog kunt dragen. En als je jong en soepel genoeg bent om op een matje te
slapen. Helaas zijn wij dat stadium al lang voorbij. Vandaar de keuze om in kleine hotels en bed en breakfast te gaan slapen.

Wij reserveerden de route voor we vertrokken, met Booking.com kun je heel eenvoudig nog wijzigen, of je betaalt maximaal 1 dag als je af moet zeggen. (en dat heben we meerdere keren gedaan ivm familie omstandigheden)

De lijst van de hotels is lang, maar we hebben maar zelden geen hotel kunnen vinden. Deels liepen we buiten het toeristenseizoen. In verband met onze eigen planning, ook om de warmte te ontwijken. Ook als het wel toeristenseizoen was, konden we prima kamers reserveren.

Lastige stukken om een onderdak te vinden hadden we een beetje in de Hunsrueck, in de Noord-Vogezen en in de Povlakte, daar moet je de route op het onderdak kiezen.

Rond Luik hebben we problemen gehad met het vinden van onderdak, maar dat was omdat het laat Pasen was en alle Belgen een week vakantie hadden. Veel hotels kunnen maar net overleven: in Belgie en Luxemburg wordt veel gekampeerd, in Frankrijk in de bossen was het niet toeristisch, in Zwitserland in de Jura waren het eerder huisjes en appartementen. Er was niet altijd veel keuze, op toeristische plekken was het niet altijd beter: wel meer hotels, maar minder leuk. Maar goed, al wandelend heb je vaak geen keus, omdat je toch niet ergens anders heen kunt lopen. 

Eten deden we als het wat leek in het hotel zelf : moe aankomen, douchen, even rusten / slapen, lekker eten en dan naar bed. Prima eten, maar lastig voor vegetariers: daarvoor is dit niet de route. En in Duitsland en de Vogezen 80% varkensvlees! Wel flinke porties, ook in de Franse gebieden. Heel veel lokaal eten.

Lekkere wijn, Moeselwijn, witte Elzas, gele Jura, Zwitserse Fendant, Gattinara, Monferrato.

In de hoger gelegen hotels werd soms niet eens gevraagd wat je wilde eten, het kwam gewoon voor je neus als je eenmaal ging zitten aan de aangewezen tafel. De ene keer dat we in een haute cuisine zaal belandden keken we raar op van het mooi opgemaakte eten: wat een toestanden!

Maar zelden namen we een lunchpakket mee, meestal was er wel een winkeltje. Alleen als we hoger in de bergen sliepen namen we lunch voor meerdere dagen mee. Ook cafe’s en restaurants langs de route bezochten we minder vaak als we wel wilden: ze waren er niet of ze waren dicht. In de Vogezen waren ons de Fermes Auberges beloofd, nou het waren meer de Auberges fermées.

Vanaf Duitsland hebben we een lijst van onze overnachtingsplekken. Soms met weblink, meestal niet.