60 Vaglio Serre naar Montabone

Door de dalen van de Monferrato

We krijgen een traditioneel Italiaans ontbijt bijde B&B, dat valt ons een beetje tegen. Verder was het er prima en leuk, ze hebben ook echt interesse in wat wij aan het doen zijn.

Dan lopen we via de oude landweg naar het dorp, goed dat we dat gisteren in het donker niet geprobeerd hebben.

Daar hebben we meteen aansluiting op een landweg het volgende dal in. Frank belt eerst een tijdje met Mohamad, terwijl ik lekker zit te dromen. Dan naar beneden, mooi dal. Er grazen koeien tussen de wijnstokken, de eerste die we zien! Alle andere staan toch waarschijnlijk binnen. Tsja, dan Nederland! Daar zie je tenminste nog 65% van de koeien of zo.

We moeten dan naar beneden langs het stroompje tot een vrij drukke weg, die niet makkelijk te omzeilen was. Tot daar is het lekker rustig. Dan een beetje vervelende 2 km. In Nizza is het markt ivm een feest. Onbegrijpelijk lelijke Chinese troep. We drinken koffie met wat lekkers erbij. Kopen dan kaas en koekjes, beide enorm duur, zou je een hele Chinese outfit voor kunnen kopen.

Als we Nizza uitgaan, moeten we parallel aan een paar grotere wegen lopen, maar onze weg is rustig. Het is warm, we hoeven niet heel ver. We stijgen weer wat hoger, de bergen komen toch dichterbij. Dan steil naar beneden, toch nog een stukje echt drukke weg. Frank stelt voor niet die weg nog eens 2 km te volgen voor de afslag naar ons einddoel maar een rood wandelweggetje van de kaart te volgen. Dat is erg mooi. We komen over een riviertje in een mooie kalkkloof. We steken de voorde over en lopen het pad verder, maar het loopt dood op zijn Italiaans. We lopen heen en weer, concluderen na een aantal bochten dat we nu weer terug lopen. Dan besluiten we omhoog te gaan via een bospad. Na flink klimmen komen we via een boerderij weer op de weg. Ja, maar wel op een heel andere. Gelukkig is de batterij van Franks telefoon nog niet leeg, zodat hij het juiste pad weer vindt.

Nou ja, tijd zat. Montabone heeft nog een echte poort, de winkel ligt er buiten. Eerst maar een ijsje. Omdat het morgen op 25 nationale herdenking van het einde van de oorlog is, kopen we vast extra brood en kaas. Dan door het dorp omhoog, we eindigen in een Azienda die prachtig hoog ligt. Helaas zijn we de enige gasten en een heel groet eetzaal. De eigenares dient ons een heerlijk maal op, met allemaal eigen spullen. Onze kamer heeft nog twee kinderbedden en een groot terras. Uilen roepen in de nacht.

17 km, deel wandelpaden