68: 20 april: Riva naar Deiva Marina

Een omweg over de kam

Voor vandaag had ik een route bedacht die wat verder van de kust naar een hogere top gaat. Vanaf het hotel al snel op een pad dat naar het binnenland gaat. Na 200 m houdt de asfaltweg op bij een verzamelpunt voor gescheiden afval, zoals vaker 5 soorten bakken! Veel sorteren. We stijgen over een paar kilometer 500 meter.

Langs veel drogere dalen, met mooie kuiflavendel. Het pad is eerst goed, wordt dan steil naar een zadel. Zo’n weg die omhoog prima loopt, maar naar beneden niet prettig is. Boven kun je kiezen voor de kortere weg naar Moneglia, maar je kunt ook eerst naar een top erachter en dan dalen via gewone kleine wegen. Dat blijkt niet de beste keuze: de top is helemaal bebost, dus geen uitzicht, een weg is in een afgesloten bungalow gebied veranderd. We hebben dan al wel een mooi tongenorchis gezien.

Toch nog via een mooi bospad komen we in Moneglia aan. Leuk plaatsje, we drinken koffie en gaan eten in de baai. Nu dan wel wat leven: visjes, anemonen en een grote zeeslak. Ze zijn nog bezig de haven klaar te maken voor de zomer.

Na de lunch is het moeilijk weer opstaan: mijn knieën hebben genoeg van die stenen trappen. Het moet toch maar weer, we stijgen makkelijk naar Lemeglio. Bij de kerk tappen we water. De kerk is dicht. Het water wordt bewaakt door een Maria die meer een Romeins grafmonument lijkt: streng en met een vreemde hoofdtooi!

Helaas: de weg is verderop afgezet, ivm een aardverschuiving. Frank stelt voor het toch maar te proberen, maar dat gaat niet, er staat gewoon een hek. Er wordt een omleiding naar Deiva voorgesteld. Die gaat wel een uur langer duren. Maar alternatieven zijn nog veel langer. Dus: we klimmen verder omhoog, niet erg duidelijk aangegeven, maar de electriciteitsleiding blijft wel in zicht. Uiteindelijk het hoogste punt: voor de tweede keer zijn we op 500 m beland, dus dat is 1000 m totaal. En, helaas knieën, ook 500 m weer omlaag. Wel een mooi traject, we zitten na de eerste 250 m dalen weer op de oude weg. Daar staat ook vanaf Deiva de omleiding aangegeven. Dan komen we langs mooie tuinen in Deiva, ons hotel zoeken. Het kost even moeite, we hadden gewoon naar zee moeten lopen. Het hotel is een klein, langgerekt gebouw aan zee. Een ouderwets hotel, met van die echte Italiaanse vlakke handdoeken, met azijn gewassen. De hele familie lijkt bij de receptie op een paar oude banken te zitten. Er is een ander Nederlands stel, ook op wandelreis zo te zien, maar we spreken ze niet.

We gaan eten in een ander hotel, dat vooral door Fransen wordt bezocht: allemaal op bezoek in de Cinque Terre en in Deiva onderdak. Het eten duurt lang, sloom lopen we weer terug, de knieën doen pijn. Niet te druk over maken, we nemen morgen een stukje de boot of de trein. De omweg van vandaag maakt een kleine reductie van de inspanning nodig.

Gepland 16 km met 800 m hoogte, werd ca 20 km met 1200 m hoogte. Voornamelijk wandelpaden, veel mooie bloemen en vogels. (de kaart is correct, de hoogtelijn klopt niet)