72: 24 april: van Marinella di Sarzana naar Pietrasanta
Langs de Italiaanse zandstranden
Aan het ontbijt beginnen we de mensen van gisteren te onderscheiden: het zijn deelnemers aan een circusfestival, dat in Sarzana plaatsvindt en leden van een Rode Kruisorganisatie, uit een grote stad denken we.
De ene groep springt bijna op en neer van spanning over wat ze vandaag gaan doen, het zijn deels jonge pubers, de anderen zouden wel wat lessen Bewegen voor Ouderen mogen gaan volgen. Bijna alles is droog als we gaan inpakken. Bij het afrekenen vermaak ik me zeer als een Rode Kruisdame echt even voor moet gaan om aan de receptie uit te leggen wat haar collega’s wel en niet bij de lunch willen als primi e secondi en dat ze geen aardappels en geen worteltjes als groente blieven. Fijne gasten!
We gaan eerst 12 km langs de vlakke, bijna rechte kust en buigen dan af via een spannende weg naar Pietrasanta, dat tegen de Carrara marmer bergen aan ligt.
Afwisselend lopen we over het zandstrand, vlak langs de zee en over de weg achter de zee, met zijn vele villa’s en hotels. Het is niet allemaal even welvarend. Sommige vakantieverblijven staan leeg en in verval. Monumenten van een tijd dat bijvoorbeeld de stad Turijn en Fiat hier een enorm vakantieverblijf hadden: Turijn in een soort superstrakke herberg, meer een fabrieksgebouw, Fiat in een gebouw waarvan de ramen in een spiraal omhoog liepen. Die van Fiat staat leeg, die van Turijn is nu een soort jeugdherberg.
De toeristen vandaag, in het Italiaanse Bevrijdingsdagweekend, zijn eenvoudige gasten uit het achterland, Massa, of Sarzana. Kinderen spelen aan het strand, mensen banjeren over de kade en langs de zee. Afrikanen met hun zonnebrillen laten precies zien, waar de zaken goed lopen en waar niemand meer komt. In het centrum van Marina di Carrara een groot beeld uit marmer dat op zeilen op zee lijkt.
Er is ook een haven, er ligt een boot uit het Midden Oosten, we denken dat de sjeiks daar het marmer dat ze gekocht hebben op laten inschepen. Ach, aan zo’n kust gebeurt aldoor wel wat. We vermaken ons en maken nog eenmaal foto’s van de zee. We hebben het stuk langs de zee erg genoten, zijn weemoedig omdat dit nu voorbij is.
Dan steken we het binnenland in: ik heb een paadje gevonden dat een heel stuk langs een golfbaan langs de Versilia loopt. Dat stuk is grappig, er staan bordjes dat je het golfterrein niet op mag, maar een man voor ons gaat lekker zitten bij zo’n zandbakje. Het is ook niet echt afgezet. Op het grote terrein ontwaren we precies 1 stel golfers. Daarna lopen we verder langs de Versilia, de weg is drukker dan ik dacht en het is nog best ver.
Als we afsteken richting van de stad heb ik het even gehad en eten we maar weer eens een ijsje. Het centrum is klein, onze B&B is snel gevonden. Maar goed ook, want het begint te onweren en regenen. De eigenaars zijn erg lief en nog jong, hebben erg hun best gedaan hun 4 kamers mooi in te richten. Fijn, want we gaan hier een dagje rust houden.
Vandaag 23 km, waarvan 12 km kustweg met afwisselend strand en weg, 4 km voetpad. De paarse weg op de kaart is de Via Francigena, die we hier weer tegenkomen, na de eerste kruising in Vercelli.