Van Caprese Michelangelo naar Sansepolcro op 27 april

We zijn de enige gasten in het hotel, mogen wel ontbijten in de eetzaal met zicht op het dal. Vandaag veel kilometers voor de boeg, maar weinig hoogtemeters. Eerst naar de slager, die ook bananen en brood verkoopt. Hij is net broodjes met vleesbeleg aan het klaarmaken, en flinke portie. Teruglopend naar de weg naar het dal komen we langs dat zestigerjaren restaurantgebouw maar ook langs een parkje met allemaal rozenstruiken met kruisen met namen erbij. Het gebouw is een nieuwe kerk? Ik zeg: het lijkt we alsof er een vliegtuig middenin het dorp is neergestort, waarbij veel gebouwen verwoest zijn en 20 mensen omgekomen? We komen er niet achter.

Naar beneden in elk geval. Ik had gewoon de weg getekend, maar er gaat ook nog een wandelpad. Dus dat nemen we, het gaat alleen een beetje stroomopwaarts. We denken: straks komen we wel weer op de weg en volgen het pad naar een mooi bruggetje over een marmeren steen. Komen op een pad dat we stroomafwaarts volgen en daarmee al snel weer op onze weg. Het dal weer uit, hebben intussen jassen en regenbroeken aan. Ach, dat is niet echt nodig, zo gauw we op een kleinere weg zijn beland doen we het spul weer uit. Het is makkelijk lopen, over kleine landbouwwegen met wijds uitzicht. Uiteindelijk naar het hoogste punt van de dag, maar het stuwmeer waar we naar toe willen is nog niet te zien. We dalen wel af, komen al langs huizen, maar nog steeds geen meer. Als we auto’s horen komt het in zicht. Groot stuwmeer, we steken een brug over.

Houden pauze om er op uit te kijken. Dan een stukje langs de weg met een heel mooie orchidee, de Bertholli. Intussen lopen we zo’n beetje op de Franciscaanse route, maar ik wil kijken of we over de dam van het stuwmeer kunnen lopen. In Zwitserland een mooie route, maar hier en nu helemaal versperd. Dus moeten we terug naar de doorgaande weg. Dat is niet zo erg omdat we veel bloemen zien. Onder andere vele soorten vleugeltjesbloem. Naar de vlakte van Sansepolcro. Daar stroomt de Tiber uit het stuwmeer. Kleine rivier, met dijken en meertjes er omheen. We denken dat daar grind uitgegraven is. Et is druilerig weer en nog best een eind. Veel zingende vogels, dat is mooi. Geleidelijk bij de best grote stad, we besluiten de buitenweg te nemen, die gaat tenslotte op de kaart ook mooi naar de stad.

Langs wat industrie, bijvoorbeeld een klein filiaaltje van Buitoni, we nemen nog een banaan voor de energie. Het blijkt dan uiteindelijk toch de weg van Kees Roodenburg te zijn en dus staan we daar voor de Tiber, zonder brug. Ok, we kunnen teruggaan en de bus nemen, of de schoenen uitdoen. Het stroomt niet hard. Frank test eerst zonder rugzak en daar gaan we dan. Als we aan de overkant zijn, moet er even met een tshirt afgedroogd worden. Dan een rechte weg naar Sansepolcro.

Dat ligt achter de snelweg. Voorbij het spoor een koffie en zoeken naar het Palazzo Magi. Mooie kamer in de B&B, ze zitten bijna vol. Frank ziet dat er een restaurantje is dat alleen vis serveert, Il Vecchio e il Mare. Je kunt kiezen tussen warme of koude antipasti, allemaal lekker vis. En dan nog pasta resp. hoofdgerecht met vis en een klein ijsje. Heerlijk.

27 km, veel landwegen, stukje grotere weg