Van Santa Felicità naar Pietralunga op 29 april

Vandaag juist een lange wandeling met flinke hoogteverschillen. Om 8 uur zitten we al met de rugzakken ingepakt aan het ontbijt en om half negen vertrekken we met een flinke watervoorraad. Bijna meteen nemen we een andere afslag als de bedoeling was, op weg naar Pieve della Rose. Dan is het wat langer, wel eenvoudige landwegen. Mooi zonnig, nog koel. Op een aantal hellingen wordt gekapt, voor de houtstook, naar ons idee wordt er minstens 25% teveel gekapt. Dan op de weg van Kees, een riviertje doorwaden en richting van de bergkam, hier op ongeveer 800 m. De weg wordt smaller, dan steken we naar een neus. Links omhoog van het pad afsteken over grote steenplaten, makkelijk lopen. Even later weer op een landweg, die soms bijna verdwijnt en soms breed is. Erosie ligt op de loer. Dan splitst de weg en moeten we gokken: nemen de weg die het meest recht naar boven gaat. Uiteindelijk komt de andere weg weer bij ons, alles gaat hier naar de kamweg. We horen rare geluiden van vogels die elkaar opjagen, blijken hoppen te zijn en bij de kam zien we een hop door het gras hoppen. Uitzicht richting de oostelijke bergen naar de Adriatische kust. Maar geen wijds zicht, daar hebben we deze vakantie niet veel geluk mee. Als we hoog wandelen, is het steeds erg bewolkt.

We zien wel wat bergen in de verte, het gaat tot ongeveer 1500 m. Dan wordt het dalen naar Bocca Serriola. Twee fietsers halen ons in en vragen of we naar Assisi onderweg zijn. Bij Bocca zijn alleen motorrijders, veel mensen op pad want het is zondag. In het cafeetje twee koppen koffie en een ingepakte koek. Aparte uitbaters, ik maak nog een foto hoe ze broodjes staan te smeren. Dan even langs de weg en verder over de kam. Cyclaampjes staan vol in bloei: wat raar vroeg. Er blijken in Europa een paar soorten cyclamen te zijn, die allemaal in een ander seizoen bloeien: de repandum, fel violet, in het voorjaar in Italie. De purpurascens, inde Alpen, in zomer en herfst, en de napolitaanse, meer wit, in de herfst tot de vorst komt.

Een stuk over de kam, er staan weer interessante bordjes over de snelheid, en een bord met: pas op! (wilde zwijnen? Tegenliggers?) en een bord dat aankondigt dat er een forellenkweker in de buurt is waar je mag vissen. Dat is ook onze afslag, we zien de vijvers liggen. Lekker dalen, dit is sowieso een makkelijke weg vandaag. Nog maar een pauze, dan bij een brug over een riviertje. Daar staat een bord dat hier truffels worden gekweekt, witte truffels met Europese subsidie. Dan weer naar een rivier, er staat een bordje met een waarschuwing voor overstroming, maar er is gewoon een brug. Even flink stijgen, dan weer over de heuvels. We dalen af door een dennebos, daar de vogelnestjesorchidee en een bosorchis (dactylorhiza Fuchsii) met vooral heel spannende vlekken op het blad. Beiden lang niet gezien. Het vogelnestje is een parasiet, zonder bladgroen.

Dan heb ik een stuk de route over de provinciale weg getekend, waar Kees over de kam gaat. Eenvoudige lopen, wel saaier. Wilde ik afsteken? Het wordt wat saai. Op de laatste pas weer dezelfde weg: naar beneden naar Pietralunga. Daar gereserveerd in een B&B, het blijkt een soort oud winkeltje te zijn dat in een woonkeuken en een slaapkamer met een kleine badkamer is omgetoverd. Mevrouw zorgt voor een lekker ontbijt, maar dat wordt al wel in de avond klaargezet. Ze zegt dat ze de volgende dag moet werken, mijn Italiaans is te slecht om te vragen of ze in de verpleging zit, zo iemand is het wel. Het is buiten koud, we lopen naar de pizzeria op de hoek. Nog net 1 tafel over, maar het loopt helemaal vol. Sla en pizza, water en wijn erbij en koffie. Samen 34 euro, maar dat mag Frank niet betalen, 30 is wel genoeg. Dus maar weer een fooi onder het koffiekopje en snel wegwezen.