Beschrijving van een lange tocht richting Rome:
Onze eigen pelgrimsweg
We zijn in 2010 begonnen naar Rome te wandelen en nu in 2016 hebben we waarschijnlijk nog ongeveer vier weken nodig.
Een andere weg nemen omdat dat leuker is als één van de wegen die al met veel moeite door anderen zijn uitgezet en soms gemarkeerd: waarom?
Het is een keuze die vanaf midden België logisch werd toen we keken naar de bestaande routes GR5 en Via Francigena.
De eerste was leek ons erg veel berg-op bergaf te gaan en de andere ging wel erg vaak door het dal.
Een andere weg nemen kost veel voorbereiding als je niet langs de asfaltweg wilt lopen. Maar het kan zeker wel en is vaak erg mooi geweest. De route die we tot nu toe hebben gelopen is op Umap terug te vinden, zie de link rechtsboven. En te downloaden van de site, zie Download GPS routes.
De route in grote lijnen
het Pieterpad in Nederland, we woonden destijds in Groningen honderd meter daar van af. (Nederlanders die bij Maastricht beginnen zijn voor Groningers natuurlijk als pelgrim een beetje watjes)
In Belgie en Luxemburg de GR5 tot Echternach met kleine wijzigingen.
Dan door Duitsland langs de Hunsrück in plaats van de Franstalige gebieden te blijven volgen over de GR5.
De Vogezen van noord naar zuid, daarbij de GR5 weer opgepikt en min of meer gevolgd tot St. Hyppolyte in de Jura.
Dwars door de Jura tot Biel, langs de houten boerderijen in het Emmental.
Door Zwitserland liepen we een aantal etappes van de Trans Suisse en een deel van de Sbrinz route,
In Italie gingen dwars over de Povlakte, door de Monferrato naar de kust.
Langs de Ligurische kust, gewandeld, zwaar maar mooi, via Lucca doorgestoken naar Florence.
Zelf een weg uitzetten langs interessante punten
Een mooie weg naar en van een interessant punt uitzetten, betekent dat je voor het tussenliggende traject een goed pad moet vinden. Eerst een lijst maken van plekken waar je langs wilt en van wat je niet wilt.
We wilden niet door Noord Frankrijk bij Nancy, niet door Duitsland langs de Rijn of oostelijk daarvan, niet lang door de Povlakte.
Soms was er een plaats of streek waar ik graag langs wilde: een vakantieherinnering nogmaals zien, een onbekend stuk van Zwitserland zien, de hele Vogezen doen, de Griespas als hoge pas zonder ander verkeer, de Sacro Montes, de Pont des Anabaptistes, Monte Beigua. En er was een stuk waar Frank langs wilde: de Ligurische kust.
En daar maakte ik een wandelweg tussen.
Als ik tijd had, zocht ik vervolgens op Wiki de kleine stadjes op om te kijken of we niet op 50 m langs een bijzonder punt kwamen: zo passeerden we een Galloromaans heiligdom midden in de Zwitserse vlakte, de Schneeberg in de Vogezen (uiteindelijk helemaal in de mist), de abdij in San Nazarro Sesia, de Romeinse opgraving in Echternach, een menhir bovenop de Alta via di Cinque terre, het Etrurische Altimino bij Florence, het natuurreservaat bij Salwideli.
Wat was heel mooi: stukje Luxemburg; de kathedralen van wouden in de Vogezen; de dwarse Jura met de steeds hoger golvende valleien; het stuk met de schitterende Zwitserse houten boerderijen; de Alpenoversteek, waarvan eigenlijk elke stap mooi was; de Monferrato; de Monte Beigua met de eerste blik op de Middellandse Zee vanaf 1300 m hoogte; de Ligurische kust buiten de overvolle Cinque Terre.
Soms is het echt niet leuk: rondom Coevorden, Venlo, Belfort, Montbeliard, Vercelli, Borgomanero, de Cinque Terre, maar ach, zolang je er alleen langsloopt…
Als je via Google maps in satellietstand een begaanbare weg vindt, is dat vaak een kleine asfaltweg en in Italië vaak een onverharde landweg. Als er geen doorgaande weg te zien is, kun je op de paden getekend in Cycle maps van OSM redelijk vertrouwen, vooral zolang ze als mountainbike pad aangegeven staan. Op de kleine wandelpaden van de 1 : 50.000 kaarten kun je in Italie niet vertrouwen: die lopen erg vaak dood. Zijn we vaak verdwaald? Nee, dat niet en soms was het gewoon een stommiteit. In Ligurie was er één keer een weg afgezet ivm de erosie.
Nu zijn we in Florence. Gaan we daarna langs de Franciscaanse route van Kees Roodenburg of ga ik kijken wat er zelf te vinden is? Waarschijnlijk het laatste. Alle wegen tenslotte… en bovendien eindigen we toch gewoon naar het Forum. En doen het Vaticaan als excursie daarna. Pelgrims? Ja, op pelgrimsweg door ons Europa, van de kleine hotelletjes, mooie bomen, rare bloemen, riviertjes, bruggen, bergtoppen.
Je eigen weg maken
De weg heb ik uitgezet in het programma afstandmeten.nl.
Dat is simpel en makkelijk te gebruiken. De mode OCM, open cycle maps, heeft als groot voordeel dat je de hoogtelijnen ziet. In de satelliet modus kun je er inzoomen tot in heel fijne details, waardoor je kunt zien waar je uitgezette route langsloopt. Nadat je routes hebt opgeslapen kun je het hoogteprofiel bekijken. En je kunt goede GPS tracks exporteren, op deze tracks zijn we door volledig overgroeide weilanden gelopen en konden we zonder problemen door bossen met veel paadjes het goede spoor vinden.
Hoeveel tijd het kost? Voor een traject van 250 tot 280 km helemaal zelf uitzoeken: gauw 100 uur, wel relaxt werk, muziekje aan.
UMAP
Nu zijn alle stukken pad samengevoegd tot een grote route in Umap. Dat is een uitgewerkte versie van OpenStreetMap. Je kunt er veel details toevoegen. Zie de link bovenaan de pagina. Mijn kaart heeft een aantal lagen, je kunt de overnachtingsplaatsen laden, mooie gebieden, plekken waar je moet oppassen. Je kunt als achtergrond een paar types kaart laden, geen satelliet.
GPS downloads
Ik heb de GPS gegevens in stukken van 100 tot 150 km opgeslagen. Deze kunnen gedownload worden. Deze grootte is op de moderne telefoon goed te laden.
Is deze weg daarmee zomaar na te lopen? Ja en nee:
Ja, want als je de beschrijving en de kaart en de GPS gebruikt, kun je niet erg verdwalen. Veel stukken zijn eenvoudig te lopen. We hebben bijna altijd dichtbij onderdak gevonden en maar zelden was er geen kleine of grotere winkel voor lunch, chocolade fruit.
Nee, niet zomaar: de weg is niet gemarkeerd, wordt niet zomaar onderhouden. En wij verdwaalden ook wel eens. En er zijn stukken die enige wandelervaring eisen. Het niveau is de helft van de tijd 2 op een schaal van 5, regelmatig 2-3 van 5 en hier en daar 3 van 5. Moeilijker als de Via Francigena, veel eenvoudiger als de GR5 of de Alta Via. En je moet goed kaart kunnen lezen, je moet zorgen dat je de kaarten ook op je telefoon hebt geladen of uitgedrukt op papier hebt, voor het geval er geen telefoonverbinding is.
En wandelstokken mee, voor je evenwicht en tegen honden en adders! En altijd iemand vertellen wat je die dag van plan bent.
En nee: ik heb enorm veel plezier er aan gehad mijn eigen weg te maken. Dus ik hoop dat er meer mensen zijn die niet 100 tot 120 dagen besteden aan het alleen maar nalopen van een weg die zoveel anderen hebben gedaan, hoeveel mooie traditie daar ook in zit..
Maar dat iedereen tenminste soms zijn eigen weg volgt, want:
het geluk is de weg.
