1 Drielandenpunt naar Obereisenbach

Onverwacht wild

We lopen uit het hotel in Ouren in Belgie naar de rivier, dan een stukje verder naar het drielandenpunt van Duitsland, Belgie en Luxemburg. Dat land kennen we alleen van de snelweg en de grote benzinestations. Maar hier komen we aan de Our langs de oostgrens. We hadden nooit begrepen waarom er zoveel Nederlanders naar toe gaan, maar nu snappen we het. Het is één van de meest afgelegen stukken van onze tocht tot nu toe: vandaag lopen we langs een sterk kronkelend dal waar we vaak geen telefoonbereik hebben, laat staan dat je er met een auto kunt komen. De zon schijnt, het water kabbelt en de paden zijn makkelijk te lopen. Het schiet niet hard op met die kronkels in de rivier, maar dat geeft niet. Na een tijdje zien we een paar zwart gele vuursalamanders, die nog niet snel kunnen bewegen omdat het nog koud is.

Dan komen we weer bij een autoweg. Het blijft een diep dal, met flink steile hellingen. Helaas loopt na een tijd nog een drukkere weg door het dal en dus gaat de GR5 daar boven uit. Dat is niet zo leuk: je klimt 150 meter omhoog en je bent nog niet boven, of je gaat al weer omlaag, langs steile paden. Nadat we dit driemaal hebben gedaan, besluiten we maar eens een stukje extra langs de weg te lopen. Dat brengt ons naar Obereisenbach. Daar ligt een klein hotelletje, hoog boven het dal. Je hebt Obereisenbach, Untereisenbach en Uebereisenbach, maar dat ligt dan in Duitsland. Het eten is eenvoudig, de Spanjaarden die er ook zijn krijgen net als wij de zuurkoolschotel. Nou ja, dan moet je goed dooreten, want de zuurkool is volledig bedekt door varkensprodukten: spek, worst, rookspek, rookworst. Ongeveer 300 g per persoon. Helaas, dat kan ik natuurlijk niet op.

We slapen heerlijk, de volgende dag is dit traject weer voorbij en gaan we met de bus naar Clairvaux op weg naar huis.