26 Rouge Gazon naar Giromagny

Bosbessentaart halen op de Ballon d’Alsace

Eenvoudig Frans ontbijt, stukken stokbrood met jam, zoals in de jaren tachtig en gaan op pad. We lopen naar een plaats waar we ooit met de kinderen gecampeerd hebben. Daar hebben ze het wonder van het internationale geldpinnen ontdekt en lang was een kreet in de familie: dit is de bank van Giromagny, wat wil Titi? Wil Titi pinnen?

Eerst weer richting van het diepe meer, daarlangs en naar het zuidwesten. De weg is een stuk prettiger als gisteren, maar klauteren is het evengoed. Er ligt nog een prachtig meer onder ons, Neuweiher. Dan lopen we echt over de kam, veel rotsen. Dan bij de Grand Ballon zelf, die hebben we vroeger vanaf de zuidkant beklommen. Maar nu is het laatste stuk steil klimmen. Puffend staan we boven en hebben prachtig uitzicht. Op ons gemak naar de weg en de restaurants. Iedereen verkoopt hier bosbessentaart.

Dan naar beneden. Het is warm, we volgen de GR5. Naar een skilift gebouw, daar verlaten we de autoweg. Maar rust krijgen we niet echt: een jongen met een crossbrommer draait er oefenrondjes. Wat een herrie. Eten nog op de open weide met mooi uitzicht, dan door het bos dalen. Ver dalen de vlakte van Belfort in. Lang door het bos, dan over een mooi weiland. Giromagny heeft nog steeds een bank… Maar we moeten wachten op de bus naar Belfort, waar we twee nachten gaan slapen terwijl we er om heen lopen. Buskaartje: er staat iets over een sms.

Dat doen we, we zenden een sms en de chauffeur vindt alles best. Een uur met de bus, dan even buiten het centrum. We eten ijs aan de rivier en zoeken ons hotel. Ligt aan een druk plein. We eten in de buurt, op het plein.

Er speelt een Spaanse band van studenten die geld voor hun vakantie verdienen. Grappig.

Maar het speelt nog heel lang door en het is erg warm op onze kamer.

21 km, 800 m dalen, alleen voetpaden