71: 23 april: naar Marinella di Sarzana

Een regendag

Het weer is te snel: al in de nacht begint het te onweren. Onze tocht zou van Telegrafo over de kam met mooi uitzicht naar Portovenere gaan, dan met een bootje over de Golfo di Poeti naar Lerici en van daar naar de vlakke kust.

Ja, maar dat gaat niet met dit weer: gevaarlijk en ook geen zicht. Dus denken we: gaat er een bus vanaf het hotel naar Riomaggiore, dan gaan we van daar met de boot in eenmaal naar Lerici. Eerst maar eens lekker ontbijten in de mooie eetzaal. Dan gaat de bus om 10 uur, dus we kunnen kalm aan alles verzamelen. Het trekt snel dicht, de ene seconde zie je de berg, de volgende is hij weg.

Jassen aan en naar de bus. Die gaat langs een smalle weg naar Riomaggiore. Boven in het dorp stopt de bus, de rest is voetgangergebied. In een soort Volendamse omgeving lopen we naar beneden, vol met mensen uit de hele wereld. Het regent en waait: bij de haven staat een bordje: geen boten vandaag ivm het weer! Titi’s botenplannen: toch maar over de Tiber gaan varen…

Nu met de trein naar La Spezia en daar een bus zoeken. Op het grote station van Riomaggiore missen we een trein, maar we hebben geen haast. Naar La Spezia, troosteloos in de regen. het giet steeds harder, zodat zonder regenbroek mijn broek kletsnat wordt. Even niet meer leuk. Van de trein naar de bus betekent eerst door de stad. Voor de haven loopt een typische weg met busbaan, daar komen inderdaad alle bussen langs. We hebben al kaartjes. In onze bus stappen veel forenzen in. Het giet nog steeds buiten. Omdat we niet weten waar Lerici is, stappen we uit als de bus aan de kust komt. Het is wat te vroeg en de regen komt met bakken uit de lucht vallen. Dan maar een pizza. Kan nog op de zaterdagmiddag. Het is druk in de pizzeria, ze smaken prima. We blijven nog een half uur hangen, dan wordt het wat droger en willen de eigenaars toch middagpauze.

Lerici door en op zoek naar een geschikte weg: ook hier willen we niet bovenover omdat er nog helemaal geen zicht is. Daarom als alternatief wat verder over de kustweg. Een stukje buiten het dorp wordt het mooi, stil, geschikte plek voor een mooie vakantie, alle drukte van de Cinque Terre weg. Op de plek waar we de bergrug oversteken, hoeven we al niet meer omhoog. Het wordt droog, langs een heel mooi pad komen we in Ameglia uit, aan de Magra. Een mooi kasteel boven het dorp.

In de verte Sarzana te zien, waar de Via Francigena langskomt. We lopen naar het benedendorp. Daar zoeken we een koffietent, het wordt een ijssalon, waar vandaag nog niks is verkocht. (hoe lang mag dat ijs bewaard blijven?). Eerst ijs, dan koffie.

Dan lopen we naar de brug over de Magra, daar liggen flinke boten. We gaan naar de zandstrandenkust, daarvoor eerst langs de hoofdweg, is niet anders. Het is niet gevaarlijk want er is een flinke berm. Maar wel te lang. Ik zie nu dat ik zelf wel wat stukjes anders had gepland, maar dat hebben we niet gelopen. In de ban van de regen. Uiteindelijk gaan we naar het strand en lopen daar de laatste kilometers. We komen in Marinella di Sarzana en vinden al snel het hotel. Het zou in China kunnen staan: klots van een toren. Druk in de hal, een lang weekend is begonnen. We hebben veel kletsnatte spulen, dus eerst maar eens alles uithangen in onze kamer. Dan gaan we naar beneden en vragen of we nog wat kunnen eten. Jazeker, we komen in een eetzaaltje dat meer op een schoolkantine lijkt. Daar zitten heel wat mensen te eten.

Ik zeg: we hoeven alleen antipasti en primi. Nou, dat kan dan ook wel. En wijn? Kan ook. Kiezen hoeven we niet, er is een vast menu. Om ons heen schuifelen en lopen mensen die meer op een film lijken als op het normale leven. En ook de bediening is een Italiaanse serie waard: spreken geen Engels, hebben een heel vaste werkverdeling. Een helemaal gespannen meisje vraagt ons uiteindelijk: do you want more water? Si, grazie.

Dan naar bed, ramen open en nog eenmaal de golven in onze slaap.

De weg zou heel mooi zijn geweest, maar we hebben er dus maar de helft van gelopen!