76: 29 april: van Vinci naar Artimino

Het land van Leonardo

Vandaag maar 17 km. Dus kunnen we eerst naar het Leonardo museum in Vinci. Daar hebben ze een aantal van zijn geschetste apparaten en machines nagebouwd.

Het zijn fascinerende dingen, helaas is de uitleg bijna alleen in het Italiaans. Heel veel machines om te takelen en sjorren. Daarmee of voor de bouw, of / en ook voor militaire toepassingen. Daar verdiende hij zijn brood mee. Maar ook zeer fascinerende dingen, zoals de machine om goud tot folie te slaan  (om vergulden), manieren om trekkracht of vochtgehaltes te meten, optische apparaten. Een uurtje later drinken we een laatste koffie en gaan Vinci uit.

Nu gaan we dwars op de heuvelrug richting Florence, hoog boven de Arno. Dat betekent dat onze weg steeds dwars door een dal loopt. De olijfboomgaarden zorgen dat de weggetjes goed worden onderhouden. Dus ik heb een traject getekend dat we gaan proberen te volgen. De eerste sectie begint spannend: na ongeveer 3 km wordt het pad een spoor door zeer hoog gras.

Frank loopt voorop en vindt het spoor steeds op de GPS terug. Dan komen we hoog op de kam weer op een weggetje. Dat gaat nog eenmaal omlaag langs een molen. Volgens de bordjes loopt de weg niet door: zou er een afscheiding komen? Nee, het loopt zo steil dat je er met de auto niet langskan. Maar dorpelingen met hun Fiatjes rijden rustig naar beneden op een stuk waar wij met moeite onze voeten op de plek houden. Helaas ben ik te verbouwereerd om dit op de foto te zetten. Het volgend dorpje heeft een heel goed gesorteerde alimentari: al forenzen uit Florence? Dan lopen we een heel stuk alleen over landweggetjes en paadjes. Het is schitterend, mooie bloemen, prachtige vergezichten.

Omdat in de olijfbomen best veel werk is, zijn we niet helemaal alleen in dit land. Er zijn mensen aan het snoeien, het lijkt wel of er speciale subsidie op zit dit jaar. Verre bergen doemen op, de echte Appenijnen. Ik verheug me op een kerkje dat moet komen, helaas is het gewoon op slot. Daar moeten we maar verder op rekenen: mooie kerkjes in Toscane zijn dicht. Meer als in Ligurie.

Nog een dal door, weer omhoog en de volgende oude kerk is inderdaad ook dicht. Gelukkig is er een mooi fries buiten de kerk te zien als troost, van een reiziger lijkt het wel. De ouderdom is zo niet te schatten, het is heel erg verweerd. Dan komen we bij Artimino: dat had ik gevonden als mooie tussenplek. Tenuta Artimino zelf is duur, er zijn ook goedkopere plekjes in de buurt. Het is een oude vesting, opeens zijn we in Etruskisch gebied beland.

Vandaag 17 km, 80 % landweggetjes en voetpaden. Geen drukke wegen.