17 mei: Spello naar Montefalcone

Dit is bijna het saaiste traject van de hele route: maar niet als je Bevagna meerekent.

We ontbijten met een paar Duitse pelgrims en vertrekken. Gisteren het petje van Nieske onderweg verloren. We moeten nog een nieuwe hebben, eerst vindt ze een exemplaar met in grote letters Italia er op, maar gelukkig vindt Anne nog een neutrale rode. Het mag nog geruild. Een kopje koffie bij de Romeinse poort van Spello mooi uitzicht vanaf het terras. Dan de stad uitraken, er lopen ook anderen met hun rugzak, even het gebruikelijke gezoek rondom rondwegen, viaducten, treinstations. Dan komen we op een landweg naar wat buitenwijken in de vlakte. Even loopt het wat lastig omdat een spoor van Ruud niet meer bestaat, maar met een blik op de kaart vinden we een omweg. Langs een soort dijkweggetje lopen we in de richting van een rivier. Het zou Overijssel kunnen zijn.

Heel in de verte ligt een stad op een helling: zou dat Montefalco zijn?, zeggen Nieske en Anne. Nee zeg ik, dat is vast een ander stadje op de heuvel.

Lekker weer. Bloemen niet bijzonder, alleen een mooie pluimversie van de vogelmelk komen we tegen. In Budino staat een wegwijzer naar koffie, we komen bij een klein supermarktje waar ze voor de pelgrims wel een kopje espresso willen maken en de chocoladekoekjes liggen in het mandje met aanbiedingen. Langs de dijk en dan omhoog naar een drukke weg staat aangegeven, maar we zien niet waar omhoog en lopen gewoon naar de toegang ons weggetje naar de grote weg. Daar oversteken en dan omhoog. Het pad naar beneden is wel te vinden. Helemaal tevreden over onze akties lopen we veel te ver door langs de dijk en moeten een kilometer meer afleggen. Dan komen we in de buurt van Bevagna, met een imposante muur om de stad en veel gebouwen uit de vroege Middeleeuwen. Er zal dat weekend een eetfestival zijn, de voorbereiding met vele meer en mindere officials zijn mooi om te zien. Eigenlijk zou je voor Bevagna wel 2 uur uit moeten trekken, maar wij willen weer voor het onweer binnen zijn. Een terugkomend thema van dit voorjaar!

Dus de rivier over en langs wat omweggetjes naar de wijngaarden van Montefalco. Het is wel die stad in de verte, je kunt een heel eind komen op zo’n dag. Bijna alleen asfaltweggetjes, vaak over een rug, zodat je wat wind hebt. Uiteindelijk een kilometer langs de grote weg, maar met ruimte genoeg. Dan langs een oude  rechte weg op de stad aan. Weer met een muur, wij slapen er binnen in een klein hotel. In de mooie kerk / museum is een conferentie bezig, leuk om mensen met badges aan een koordje ook in de vakantie te zien, maar helaas mogen wij niet mee naar binnen. Regenachtig en best koud is het en op het centrale plein gaan we een bar binnen. Nieske bestelt chocolademelk, het lijkt nog het meest op een kopje gesmolten pure chocolade. Anne neemt een cocktail, en samen hebben we zoveel hapjes vooraf dat we geen antipasti meer nodig hebben.