26 mei: van Rieti naar Grecchio

Het gaat warm worden en onze route loopt een stuk door de open vlakte. Gaan we de route van Kees lopen, of snijden we een klooster af? Eerst op zoek naar een winkel voor eten voor de lunch, heel lastig te vinden. Uiteindelijk komen we in een klein supermarktje terecht, waar de klanten allemaal dik over de tachtig zijn, het is een filmscript voor onze ogen.

We lopen langs de oever van het riviertje, zaterdag dus veel wandelaars en fietsers.

Maar dan langs een weg naar de snelweg, die om Rieti heengaat. Toch maar naar Fonte Colombo, minder drukke weg. Stukje mooie route, langs kleine paadjes en langs, waarschijnlijk, de bron onder een grote steen. Het klooster is druk, dat zien we al wanneer we op de asfaltweg uitkomen. Er is een zaterdagsbruiloft, we kunnen een blik in de kerk werpen, maar het is vol. Dan komt er ook nog een Duits reisgezelschap aan, die kunnen dus ook de kerk niet in.

Wij volgen de route naar beneden, maar missen een afslag. Daardoor komen we al gauw weer op een drukke weg. Zaterdagsverkeer op weg naar Rieti, opletten met het lopen. Anne vind een kleine dode adder, die niet goed oplette. Mooie zigzagjes op zijn huid.

Uiteindelijk steken we een stukje door boerenland, langs een fietspad. Wel leuk, maar de zon is fel. Onder een boom eten we kersen, voordat we terug steken naar de grote weg. Het is nu niet heel ver meer, eerst naar Contigliano en dan naar Grecchio. Wel eerst even flink omhoog, dan in de schaduw over een helling. Langs forenzen-huizen van Rieti, heel anders als in de achterliggende dalen. In de verte ligt weer Contigliano op een bult, onze weg loopt daar vlak langs. Ik wil er in, ook omdat er aangegeven staat dat daar waterpunten zijn. Het is er doodstil, geen winkels, cafés, hotels, niemand op straat. En ook geen waterpunten, Rieti was er vol mee, maar hier niet.

Dus we steken langs een heel steil asfaltweggetje naar de geplande weg en lopen naar het benedendorp. Bij een gelateria eten we een ijsje en drinken koffie. Nu nog naar Grecchio, eerst omhoog langs een bron over een mooi bospad. De autoweg maakt een paar haarspeldbochten, daar steken we tussendoor wat steiler omhoog. Tenslotte nog een stukje over de weg. Grecchio ligt weer op een kleine bult, maar ons hotel ligt op een pleintje aan de weg. Het is wat onduidelijk waar je kunt eten, we zien een leuk restaurantje maar of dat vanavond ook open is? Wat onzeker opper ik om maar in het hotel te eten, niet avontuurlijk, maar wel simpel. Achteraf hadden we beter naar de pizzeria kunnen gaan, maar ja.

Nu hebben we wel zich op een groep die een religieuze bijeenkomst houdt in een zaaltje naast het gebouw, ze zingen erbij alsof het een pinkstergemeente is. Ze mogen pas eten als de finale van de Champions League al bezig is. Dan willen de mannen eigenlijk niet meer aan tafel.