53 Borgomanero naar Gattinare 16 april

Opnieuw beginnen in de Povlakte

Op 15 april via Lyon naar Milaan gevlogen bij prachtig helder zicht. De alpen lagen nog schitterend in de sneeuw. Daar plotseling een enorme luchtverontreiniging; zo vuil kon het Wallis toch niet wezen? Nee, het was de Povlakte, vanaf Aosta was het meteen raak. We vlogen boven het vlakke stuk dat we zouden gaan lopen op Milaan Malpensa af. Op het vliegveld stond alles in het teken van de aanloop van de wereldtentoonstelling, een drukte van belang.

Onze B&B in Borgomanero, de beuk, ofwel Il Faggio, net buiten het centrum. Oud appartement dat omgebouwd was, ruim en netjes. Gegeten in een Trattoria, niet bij een van de vele Turken of Chinezen.

De volgende morgen op pad, het stadje uit. We gaan nog een paar heuvels over, tot maximaal 400 m en dalen dan naar de Sesia. De voorbereiding en alle kaartjes en checks lijken te werken: alle weggetjes zijn er inderdaad en ze zijn ook toegankelijk. Alleen in het begin langs een vervelend drukke weg, daarna de heuvels in. Veel kleine dorpjes, ook veel wandelpaden. De alpen liggen niet ver weg, maar de smog belemmerd volledig het zicht.

Midden in het bos, nadat we al mooie primula’s hebben gezien, een enorme kerk, met afmetingen die in een grote stad niet zouden misstaan. Hij is gebouwd in de zeventiende eeuw, nadat een priester daar was overvallen. Het is er stil, we drinken water op een bank tussen enorme zuilen. Dan het bos in, mooi rustig bos.

We nemen eenmaal een verkeerde afslag omdat het bos gekapt was voor de aanbouw van Gattinara wijn. Langzaam dalen we af naar het Sesia dal. De Sesia is een van de grotere zijrivieren van de Po. De rivier stroomt nog snel door alle smeltwater. We lopen er langs en nemen dan een omweg: in Romagnano Sesia zouden mooie fresco’s te zien zijn in de gewelven van een oude abdij. Nou mooi niet, of in elke geval was het gebouw zo te zien helemaal leeggesloopt.

Gelukkig was er wel koffie en water te krijgen. We steken over naar de andere kant en lopen naar Gattinara. Eerst langs de drukke weg, dan een stukje achteraf. We worden ingehaald door een neger, die zo van één van de boten af zou kunnen komen. Hij reageert niet op onze groet.

In Gattinara hebben we afgesproken met Roberto Valli, die daar maar 50 km vandaan woont. Hij had een dag mee willen lopen, maar te druk. Samen eten we heerlijk en drinken werkelijk verrukkelijke wijn uit zoiets als 2003, voor maar 80 euro.

Slapen in een B&B bij een wijnbottelaar, waar we overdag aldoor zzzzt-tsjak hadden gehoord van het vullen van de flessen.

18 km, goeddeels langs de weg, maar toch een aantal mooie paden.