55  Van Recetto naar Vercelli

Langs het oerwoud

De volgende dag zit er ook niet anders op als ons met een taxi weer terug te laten brengen. We smokkelen een beetje, we beginnen niet op dezelfde plek. Later blijkt dat we beter wel bij het Canal Cavour hadden kunnen beginnen: daar werden al rijstvelden bevloeid, omdat het water er vandaan komt.

Wij laten ons naar San Nazarro Sesia brengen. De oude abdij is de dorpskerk geworden, mooi gerestaureerd. Ligt daar prachtig in de zon. En de fresco’s zijn fraai, beelden van een welvarend monnikenleven. We lopen naar de velden die de monniken welvaart brachten. Daar komen we weer bij de dijk van gisteren. Nu is het zonnig en we komen bij het natuurgebied van de Lame del Sesia. Een oerwoud vol geluid en geur, een paar maal lopen we van de dijk af een stuk het natuurgebied door. We eten aan een zijarm, zien een man daar doorheen lopen en besluiten ook over te steken: tijd genoeg! Alles stroomt en verandert, we lopen door rul zand en zien langs de hoofdrivier de vogels passeren. Witte reigers, een schildpad, een beverrat, tien ibissen die cirkelen in de thermiek met zwarte randjes langs de vleugels.

Op de dijk zien we de grote boerderijen liggen, kleine vestingen.

In de verte doemt Vercelli op, een grote stad. De rondweg, het spoortje en dan de gewone toegangsweg. Tussen weg en rivier staan wat caravans, er zijn een aantal kinderen. De ouders zijn er kennelijk niet en hebben een flinke hond opdracht gegeven niemand toe te laten. Hoewel het openbare weg is komt hij zeer dreigend op ons af. Ik zie dat niet zitten, we lopen terug en gaan de dijkweg op. Daar komt de hond weer op ons af, Frank zegt: loop jij maar voor, ik houd hem wel in toom. Dat gaat net goed.

We komen de stad in, die we groot, rommelig en druk vinden. Het kost ons moeite het centrum te vinden. Nog wel puf om naar het dom-museum te gaan, waar we de enige bezoekers zijn en de suppoost op onze bagage past.

Dan naar de kerk, geen pelgrim te bekennen. Iedereen is druk bezig met de zaterdagboodschappen.

We zouden in het centrum kunnen blijven maar dan is het nog wel vier uur voor er gegeten kan worden. Dan maar terug naar het hotel in de buitenwijk waar we weer lekker, maar duur eten. Veel eters uit Vercelli zelf. Dat is altijd een goed teken.

21 km, vooral wandelpaden