59 van Quarto naar Vaglio Serre

Een Italiaans natuurgebied

Bij het plannen van dit stuk van de route heb ik eerst gekeken waar mooie natuurgebieden lagen langs de as Borgomanero naar Genua. Niet heel veel. Maar vandaag gaan we er weer twee passeren: door Rochetta Tanaro en langs Val Sarmassa. Eerst moeten we naar de Tanaro toe. We steken de drukke weg over en komen dan bij het grote industriecomplex dat we vanuit de B&B konden zien. Dat blijkt een flinke gevangenis te zijn. Ook een soort industrie, er is een groot buitenstuk, de gevangenis zelf is erg afgeschermd. Dan komen we in het gebied rond de Tanaro, met een spoorlijn er langs. Rommelig landbouwgebied, er wordt bos gekapt, geploegd, we lopen rechtdoor langs het spoor over een veldweg.

Boodschappen in Castello di Annone, een druk klein centrumpje waar iedereen bij de Chinees koffie drinkt. Het castello is er niet meer. Over de Tanaro, die hier flink breed stroomt. Dan een stuk langs de rivier teneinde omhoog te kunnen steken naar het natuurgebied. Dat is maar een natuurgebiedje, stond omschreven dat het beschermd is als volontwikkeld bos in een verder ontboste regio. Dat is waar, maar het is erg klein. In een uur zijn we er volledig doorgelopen. Net Nederland. Er is een picknickplaats en een fietspad, ook net Nederlands.

De heuvels worden hier scherper, meer rillen in het land. Steile hellingen er naar toe. Dan lopen we een tijdje boven met mooi uitzicht, voor we weer naar beneden gaan voor de laatste oversteek over een dal voor die dag, in het dorpje Belveglio. Geen winkel of cafe. We drinken wat bij een speelplaatsje in de schaduw. Het is best warm. Dan zoeken we een pad door nog een natuurgebiedje, de aangegeven rondwandeling loopt niet langs het pad dat ik vond. Op de plek waar ik in wil is net iemand hout aan het hakken. Ja, dit pad loopt naar Vinchio zegt hij, geen afslagen ingaan, gewoon rechtdoor. Het is een schitterend dal, dat aan het einde weer steil eindigt.

Iemand probeert er asperges te telen. De everzwijnen vinden die ook lekker, het lijkt onbegonnen werk om ze zelf te oogsten. Dit is de rand van het Val Sarmassa, dat min of meer beschermd is wegens de fossielen. We komen uit bij Vinchio, allemaal wijngaarden. Nog over een ril omhoog en dan lopen we evenwijdig aan de helling.

Ik had eerst een B&B in Vinchio gevonden, maar die was vol en het buurdorp, Vaglio Serre had er ook één. Die ligt rustig, het is een mooi verbouwd huis. Weer eigenaars uit Milaan, net als in Borgomanero en Moncalvo. Waar we gisteren dachten: wat een chaos, is hier alles rustig en kalm. Ze geven dan ook yoga cursussen en Oliva masseert. Nou graag, dat willen we wel, vooral de benen en schouders. Lekker gemasseerd voor een redelijke prijs.

Ze reserveren voor ons in alweer het enige restaurant in de buurt, daar trekken wij bij halfdonker heen, wel twee km lopen. We zijn en blijven hier de enige gasten in een sjiek restaurant. Wat een verschil met gisteren. Franks eten is heerlijk, ik heb niet heel gunstig gekozen, niks aan te doen.

In het maanlicht lopen we terug. Slapen lekker rustig.

21 km, vooral rustige wegen