61 Montabone naar Malvecino

Langs de canyons

Dit wordt een voor ons doen lange tocht. Dus we starten maar goed op tempo. Eerst een flink ontbijt in de Azienda, met roerei van de eigen kippen. Gaan we echt wandelen vragen ze? Vanuit het hoge Montabone moeten we naar beneden naar de Bormida, die we oversteken bij Bistango.

We lopen eerste inderdaad steil omlaag, maar steken al snel rechtsaf naar een richel. Die loopt via een paar kleine gehuchtjes. Opeens wordt het heel rijk aan bloemen. Het is een paradijsje, heel rustig. Over een klein weggetje dwalen we van de ene plant naar de volgende: vlinderorchis, purperorchis, bijenorchis, een aantal planten die we nu nog moeten nazoeken. Dan wordt het flink dalen en komen we opeens in een graniet gebied. Een soort heide, roze vleugeltjesbloem en een wit bosvogeltje.

Het dal van de Bormida, we zien een flink dorp in de verte. Als we in het centrum zijn, is de ceremonie ter gelegenheid van het einde van de oorlog net afgelopen, bij het gemeentehuis staan nog wat hotemetoten en de Alpenjagers lopen net weg. We drinken koffie, het oude stadje zelf gaan we niet in.

Naar de Bormida toe, dan er uit op weg naar de kam. De Bormida is toch ook nog een mooie rivier. Wel veel kleiner als de Tanaro en natuurlijk de Po.

Nu omhoog naar 550 m, dat is even doorstijgen. Pauze tussen de bloemen, nog drie bochten en we komen op de kamweg. Koud zijn we daar, of een motorparade komt langs. Wel 100 motoren, mensen van onze leeftijd met partners achterop. Dat is het dan ook zowat voor het verkeer, de rest van de dag komen we misschien 100 auto’s tegen op die kamweg. En maar orchideeen kijken.

Hier wonen niet veel mensen, dat kan ook niet want veel hellingen zijn volkomen geërodeerd. Verbazend is meer, dat dan 100 m verderop de graanvelden weer beginnen. Het lijkt niet dat de erosie heel hard gaat. Sommige stukken lijken wel een maanlandschap.

Volgens mijn plan moeten we op een gegeven moment wat naar rechts afdalen, omdat bij een B&B uit te komen. Ik vind het wel spannend, omdat je er echt in het niets bent. Het blijkt dus even echt mis te zijn: er zijn 2 B&B en ik heb de weg naar de verkeerde uitgetekend. Na 27 km hebben we het wel gehad: die andere ligt 10 km verderop, ivm alle bergruggen. We bellen de eigenaar, waar ik al mee had gebeld. Die komt ons gelukkig ophalen.

Vittorio, hij woont in een oude zomerresidentie van een bisschop. Heel mooi verbouwd. Maar: deze Milanees heeft een vrouw die niet kan aarden in deze afgelegenheid. Vooral niet omdat er voor kinderen toch eigenlijk bijna niets is. Dus: het is er heel mooi, de B&B is stijlvol ingericht, Vittorio is een goede gastheer. Maar hij wil ook proberen het te verkopen. Dus als iemand in dat gebied een huis zoekt? Hij kookt ook voor ons, ik had hem daarover gebeld, omdat er geen restaurants in de buurt zijn. Lekker eten.

27 km, alleen rustige asfaltwegen.

( de weg op de kaart is de goede)