Pietralunga naar Gubbio op 30 april

Bij de kruidenier hebben ze de Franciscaanse route helemaal begrepen en er een mooi bord bijgemaakt. Op zondag kopen we de lunch voor onze wandeling en gaan op pad. We nemen de fietsroute, niet de mooie maar langere weg van de Franciscaanse route. Eerst wel een stukje gemeenschappelijk, het dal uit. Mooi wandeling, komen op een kam uit waar we daarna in een lange boog weer afdalen. Er lopen drie jonge Duitsers op ons pad, wij denken: bij de afslag van de Franciscaanse route zullen die wel langs de beek verder gaan. Wij gaan omhoog langs een kleine weg. Over de kam langzaam naar het dal van Gubbio. Mooi uitzocht en mooie bloemen. Het lijkt wel alsof aan de andere kant van het dal de weg interessanter zou zijn, want wat hoger en door bos, maar als ik op de kaart kijk, loopt daar een grotere weg. De Duitsers lopen ook deze weg, afhankelijk van onze pauzes zien we ze een paar keer, maar ze zijn helemaal met elkaar bezig en groeten niet.

We komen over een kleine rivier en moeten nog even flink omhoog, dan zien we het grote vlakke dal van Gubbio. Onder aan de weg ligt een heel oude schuurkerk vlak bij een café. De eerste dicht, de tweede gelukkig wel open. We kopen een grote fles water en twee koffie, vullen onze flessen met het water dat we niet meteen drinken. Dan de vlakte in. Niet heel spannend, moeilijk om een plek e vinden om even te eten, want bijna zo open als de Veenkoloniën.

Aan de noordkant een hogere bergrug, doorsneden met zijdalen. Op de bergen olijfbomen, op heel kale grond. Net voor Gubbio een dorp met een enorme cementmolen, die het hele dorp domineert. Dan slaan we nog even af, om Gubbio niet langs drukke wegen binnen te komen. Ik had Frank niet gezegd dat er een Romeins theater aan de ingang ligt, maar we kom en er toch mooi op uit. Ons hotel ligt een klein stukje verder. Een groot hotel, onze kamer is redelijk geprijsd. Ze hebben heel verschillende kamers, antieke en gewone, kleine en heel grote. Er zijn meer pelgrims, een vader en zoon. Even uitrusten, dan de stad in voor een restaurant dat Frank had uitgezocht. Het stratenplan van Gubbio niet genoeg bestudeerd: we lopen dwars op de goede richting en wel omhoog. Fout, naar beneden en dan naar rechts. Het lijkt een deftig restaurant, er wordt alleen een belijdenisfeest gehouden voor een paar meiden. Met heel veel familie, ook veel kinderen. Dat loopt allemaal langs ons, en de weinige andere eters. Beetje vreemd, wel lekker eten.