Via Ghibellina dag 2: Dwalen door de bergen: via Rignano naar de top van de Pratomagno op 22 april

Vandaag hoeven we niet ver, 18 km, maar we moeten wel 1500 m stijgen. Eerst met de Duitser naar omlaag naar het dorp. Hij gaat met de trein naar St Ellero om de Franciscaanse route te lopen, volgens de Duitse beschrijving. Daar zit niet dat mooie kaartenboekje in, zoals in de Nederlandse uitgave.

Wij gaan het dorp in voor geld en eten. Eten kopen we bij de Coop, zaterdagse gezelligheid. Dan naar de brug, mooi over de Arno. Net aan de overkant gaan de bordjes van de Via Ghibellina inderdaad naar links. Na een kop koffie volgen we deze weg, die gaat al gauw over in een pad. Dat gaat door langs de rivier, veel kleine tuintjes, met vooral kippen en honden in een hok. Langs het voetbalveld, dan naar een bocht in de rivier. Het pad loopt ca 5 m erboven en wordt heel smal, maar loopt wel door. Na een km steken we de drukke doorgaande weg over en buigen van de Arno af. Eerst over boswegen geleidelijk 200 m omhoog. Mijn weg volgt niet helemaal de Via Ghibellina, die gaat over open wegen. Ontspannen lopen, door mooi open bos. Dan komen we langzaam wat in droger gebied, het wordt wat vlakker boerenland. Mooie morgensterren. Een bloem met voor ons een bijzondere betekenis: de biologische winkel in Hoogezand hadden we zo genoemd, omdat er gele morgensterren groeiden. In het noorden van Groningen heb je ook paarse morgensterren, deze hier mist de lange straalbloemen.

Ons pad komt uit op de weg naar Pieve de Pittiana. Daar gaat een bruiloft beginnen, er staan veel autos geparkeerd langs de weg. De kerk kunnen we dus niet in.

De Via Ghibellina steekt naar het bos, maar wij gaan naar Donnini om koffie te drinken op het pleintje en gaan dan even over de weg naar de afslag naar het bos van Vallombrosa.

Dit is altijd bos geweest, door de monniken voor levering van hout naar Florence beheerd. Het bos is deels wat eentonig, maar het loopt mooi geleidelijk omhoog tot aan Vallombrosa zelf Daar is het nogal koud en winderig, er is nog niets open. We lopen op Franks telefoon naar een barretje voor warme thee. Nu komt een steil stuk omhoog. Eerst achter het klooster langs naar een bron, we tappen water. Dan via steile paden omhoog. Nieske loopt het makkelijkst, ik kom maar met moeite mee. Het pad is vrij smal, maar goed. Frank loopt achter mij. We moeten 450 m stijgen over een 4 km, dus 10%. Zigzaggend omhoog, steeds dichter naar de wolken. Nog even wat eten, dan weer verder, nu Frank voorop. Om een bocht zien we opeens 50 m voor ons een troep everzwijnen oversteken. Zeugen met jongen. We blijven stokstijf staan. Een grote zeug staat ons boven aan te kijken, dan zijn de biggen ook boven en vertrekt mamma. Onder de indruk lopen we verder. Het had ook anders kunnen aflopen. Nog een stukje en we zijn boven, wind, regenjack aan tegen de harde wind.

Er is een cafeetje waar een paar auto’s staan. Wij gaan naar rechts, onze hut is even verderop. Als we er aankomen staat er geen auto en zijn de luiken en dicht. Dat ziet er niet goed uit. Ik bel de twee telefoonnummers die ik heb, die ik heb, dat wordt niet opgenomen. Dan check ik mijn email; ze hadden gisteren een email gestuurd, maar omdat ik zo verkouden was, had ik niet gelezen. Omdat het zo koud is, kunnen ze niet voor ons verwarmen en ze raden ons een hotel aan in Montemigniano. Ja, maar dat is nu veel te ver. We lopen snel naar het cafeetje terug, daar is de baas nog. Kan hij voor ons een taxi bellen? Nee, dat niet. Hij wil ons wel naar een dorp brengen waar een hotel is. Heel lief. Terug naar Vallombrosa en naar Saltello. Maar daar is alles nog dicht, pas 1 mei open. In een cafe helpen ze ons een hotel te bellen in Reggello. Daar kunnen we slapen en eten. Het is 4 km zegt de cafebaas. Bergaf naar Reggello, hotel Archimede. Dat kunnen we wel lopen. Het is echter ruim 5 km, maar de zoon van de hotelbaas komt ons zoeken. Inchecken en naar het eten, het is bijna 8 uur. Flinke eetzaal, het deel dat nu open is wordt flonk gebruikt. Dan eerst maar eens slapen en morgen het weer en de bergen bekijken.

Uiteindelijk toch nog 24 km gelopen.