65: 16 april: Genua naar Recco

De grote stad uit

Allemaal Fransen aan het ontbijt: zijn we daarvoor naar Italie gegaan? We lopen naar de haven om in de oude stad te komen. Grote boten liggen er, ook de cruiseschepen die volgens ons toch echt het meest op een gevangenis lijken.

Onze route vandaag is grotendeels die van de Via della Costa. We lopen de oude stad door wat kleine steegjes uit, gaan door de poort en komen op ons onbekend terrein. Eerst in de richting van het winkelgebied. Zaterdagmorgen, gezellige drukte. Langs nog een nieuwere poort naar buitenwijken. Dan gaat de weg een stukje omhoog, zodat we niet langs de drukke havens lopen. We drinken koffie bij een pasticceria. Byron heeft in het huis gelogeerd, hij was vaak in Engeland niet welkom. Het pad loopt langs een aantal grote villa’s met mooie tuinen. Ook armere buurten, vrij rechtuit doorlopend wordt het langzaam rustiger. We kruisen grotere wegen met druk verkeer en dalen dan via een klein weggetje richting van Nervi. Daar hebben we ooit een keer gelogeerd en we weten dat je daar een pad langs de zee hebt, dus we volgen niet de Via della Costa die omhoog gaat. Het is niet warm tijdens de lunch, flinke golven. In de verte komt de veerboot uit Tunesie aan.

Na een paar kilometer gaan we terug naar de weg, de Via Aurelia in moderne vorm. Het stuk langs deze weg is niet zo leuk, maar de Via della Costa gaat er nog drie keer af. De eerste keer levert al mooie vergezichten op. De tweede keer kunnen we de weg niet goed vinden. Denken dat een andere afslag wel goed zal komen helpt niet, we moeten terug naar beneden want dit is een afgesloten gemeenschap. Eindje terug, dan over trappen omhoog, naar een landelijk buitendorp. We eten wat fruit en zien een oudere man met een mand wat nerveus staan wachten. Wat heeft hij daar in? Kort daarop komt een jonger echtpaar met een baby in doopkleren. In de mand zitten waarschijnlijk doopsuikertjes. Ze lopen voor ons uit in de richting van de kerk, de klokken luiden al. Wij lopen nogmaals naar en van de Via Aurelia omhoog naar weer een kerk.

Daar zijn padvinders een waterspel aan het spelen, tussendoor mogen wij ook wel even water tappen. Achter de kerk om komen we dan op een mooi pad door een olijvendal.

Prachtige bloemen, vogels zingen. Wat een tegenstelling met de start vanmorgen in de grote stad. Nog een paar kilometer en we dalen naar ons einddoel, Recco. Kapot gebombardeerd in 1944, ons hotel Elena is uit de jaren zestig. Lekker douchen en uitrusten tot we een avondmaal gaan zoeken. Vis, en wel bij de buren. Lekkere vis. Wijn inbegrepen het hele maal voor 25 euro. Dan begint helaas de zaterdagavond disco op het strand, de jeugd moet ook wat. Dus tot ca 2 uur in de nacht wat onrustig gesoesd. Nadat de muziek ophield was het meteen stil, alleen de golven nog over.

In totaal lopen we ca 24 km, een paar keer even fout, ongeveer 4 km aan de drukke weg maar wel met een goede stoep, ongeveer 4 km echt wandelpad.