De dwarse Po

Na de geweldige tocht door de Alpen in 2012 eindigden we in Borgomanero, in de Povlakte.

Voor Frank een desillusie: geen bergen, veel drukte, drie keer dik verdwalen in drie dagen: zouden we hier nog wel mee verder gaan?

Het alternatief van de Via Francigena sprak ons qua route ook niet aan: liever zo snel mogelijk naar de Middellandse zee.

Dus dwars oversteken in plaats van in de lengte vanaf Vercelli naar Piacenza.

Dit is het verslag van die tocht, per dag opgeschreven na twee weken weer thuis te zijn op Gouts.

Twee weken in april. Ver van gebaande en veel begane paden, volgden we de Sesia zoals die van de voet van de Alpen naar de Po stroomt.

Dat wordt lopen over dijkjes, langs wilgenbosjes. Alles staat droog en we kunnen we alle reigers van Europa zien / horen broeden. Dan kruisten we de Via Francigena in Vercelli, veel hotels, veel vol!

Daarna op weg naar de heuvels van de Monferrato, langs heel veel soorten wijn en je kunt de ruffels ruiken.

Door eenzame drogere gebieden op naar de rand van de Middellandse Zee en dan op de laatste dag afdalen naar Genua.

Dat was het plan en dat kwam ook uit.

Een mooie tocht, niet zwaar, met een spectaculair slot.

.